Suruç katliamının 14. ayında Güneş Erzurumluoğlu’nun sesini duydum, “İsviçre’de bir klinik bana sağlığımı verebilir. Ama benim onlara verecek param yok” diyerek destek bekliyor. Ortada utanılacak bir şey var mı? Kesinlikle var. Utanması gereken kesinlikle Güneş değil, benim, biziz. Bende dahil her siyasetten herkes Suruç şehitlerine yoldaş dedik. Hissederek söyledim bunu, eminim herkes de hissederek söylemiştir. Bu temelde söylersem, Güneş’in durumunda habersiz olmamın son derece makul nedenleri var. Ama bu nedenler yürek olarak makul gelmiyor bana. Ekonomik olarak Güneş’ten farksızım. Ekonomik destekte bulunma imkanım yok. Ama Güneş sadece tedavisi için para beklemiyor. Dayanışma bekliyor. Bende sesimi onun sesine katarak, dayanışma gösteriyor ve dayanışmaya çağırıyorum.
Eğer beni duyarsa Güneş’e çok teşekkür ediyorum. Eminim kendisi için çok zor olan bir şeyi yaptı ve 14 ay sonra destek çağrısında bulunarak, durumunu bana, bize duyurdu.
Çok teşekkürler Güneş…
ÖO gazisi Muharrem Kurşun
Suruç'da yaralanan tedavisi hala süren Güneş Erzurumluoğlu:
"Ayağa kalkmam için elimden tutarmısınız?
Bugün 14 ay oldu. Ben aynı yatakta saatlerce yatalı 14 ay. Arkadaşlarımın seslerini duymayalı 14 ay oldu. Ben hep yanında olacağız denilip terkedileli 14 ay oldu. İki saatten fazla aynı yeri bırak aynı şekilde oturduğum nerde görülmüş. Normal yürürken zıplamaya başlamayalı saçma sapan anlarda koşmayalı eve ben geldim diye bağırarak girmeyeli. Benim kedim benden korkmaya başlayalı 14 ay oldu. Bacaklarım uzun diye hava atarken 14 aydır gözlerimin önünde eridiklerini görüyorum. Geçmeyen bir sürü yara da yanında hediyesi. Denizde hadi yarışalım ya daha derine gidelim demeyeli 14 ay oldu.
Ben şimdi yan odaya dakikalar sonra her yere çarparak geçiyorum. Tshirtümü bile dengemi kaybetmeden giyemiyorum. Zevkle saatlerce ayna karşısında ağzı açık makyaj yapamayalı 14 ay oldu. Ben daha Urfa yoluna çıkarken şortumu giyip arabayla 10 dakikalık yolu bir saatte oraya buraya girerek insanlara saçma sapan gülerek gitmiştim o gülüş, heyecan solalı 14 ay oldu. Çığlığımla yer gök inleten ben iki cümleden sonra nefes nefese kalıyorum. Kuzenimle aynı tonda kahkaha atıp birbirimize bakıp bir daha kahkaha atamayalı 14 ay oldu. Elbisemi giyip kumsalda gezmeyeli yazı yazmayalı gerçekten iyi olmayalı kimsesiz kalalı iyi misin diye yanıma gelip insanları ben teselli edeli 14 ay oldu.
İçimdeki değişmeyen söküp alamadığınız şey ise inancım bağlılığım! Evet yürüyeceğim tamam belki koşmayacağım ama kimse olmadan üç adımda nefes nefese kalsamda yürüyeceğim. Yer gök inlemesede kahkahalar atacağım göğsümde bir ağrı olsada. Tek başıma dışarı çıkabileceğim acaba bir aksilik olur mu demeden beş yılda geçse on yılda geçse yaşlansamda bir günlüğüne bile olsa yapacağım. Sinem'le bisiklet süremesemde dengemi kuracağım o beni sürecek inşaatta kiloluk torba taşıyamasamda suruçta katlettiğiniz kanı kanıma canı Canıma karışan yoldaşlarım için hayalimdeki o evi yapacağım. Ama ben hayattan kopalı dünya güneşin etrafında dönmeye başlayalı 14 ay geçti bir kaç aylık iyileşme şansım var ama size ihtiyacım da var. İsviçre'de bana istediklerimi verebilecek bir klinik var ama benim onlara istediklerini verebilecek param Yok bana yardım eder misiniz ?"
Destek olmak isterseniz, hesap numaraları:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder